Босанскохерцеговскиот патописец Роберт Дацешин пристигна до последната дестинација од своето патување низ западна Африка – Сиера Леоне, земја со фасцинантна природа, богата историја и тешко минато.
По исцрпувачката авантура низ Гвинеја, Дацешин одлучи да помине четири дена во оваа земја, со цел да ги истражи некои од нејзините најинтересни карактеристики и да ги сподели со својата публика.
„Земјата своето име го „должи“ на португалските морепловци, кои уште во далечната 1462 година, набљудувајќи го ридестиот пејзаж покрај брегот, заклучиле дека потсетува на лавовски грива во бура – па ја нарекле „Сера Леоа“ или „Планини на лавови“. Сепак, иронично, лавови никогаш немало на ова подрачје. Наместо нив, национално животно на Сиера Леоне е шимпанзото, кое може да се сретне во заштитените национални паркови низ целата земја.
Со површина од околу 72.000 квадратни километри и популација од околу осум милиони луѓе, Сиера Леоне е една од најгусто населените земји на африканскиот континент. Уште една интересност е речиси совршено кружната форма на земјата, што претставува вистинска географска реткост“, навел Дачешин некои од занимливостите за оваа земја.
Дацешин ја нагласува и единствената природна разновидност на Сиера Леоне – тука живее Голематовиот пеперут (Goliath butterfly), најголемиот пеперут во светот, чиј распон на крилјата може да достигне и до 25 сантиметри. Сиера Леоне во минатото била и дом на единствената албино шимпанза на планетата.
„Сепак, можеби најпознатата асоцијација за оваа земја останува болна: приказната за крвавите дијаманти. Тој мрачен период од нејзината историја оставил длабоки последици врз генерации жители и ја ставил земјата во фокусот на светската јавност – но не поради нејзината природна убавина, туку поради насилството, војната и експлоатацијата. „Во пет дена тука можете да го почувствувате она најважното што земјата го нуди“, порачува Дацешин, додавајќи дека во наредните објави подетално ќе пишува за средбите со шимпанзата и другите искуства.
Следејќи ги патувањата на овој патописец, едно е сигурно – дури и најмалку познатите агли на светот стануваат поблиски, поразбирливи и подостапни, кога некој ги гледа со почит, љубопитност и искрено интересирање.
