Веќе четири месеци, украинските сили се соочуваат со постојан притисок од руските војски, додека ги поднесуваат жестоките временски услови, хронична несоница и континуирано бомбардирање. За многумина од овие војници, кои се наоѓаат во странска земја, прашањето останува: Што уште бараат таму?

Во интервју со Би-Би-Си, неколку украински војници распоредени во Курск открија дел од своите искуства. Говорејќи анонимно преку Телеграм, тие споделија за искуствата на фронтот и изразија длабока фрустрација.

Ситуацијата се влошува

Како што велат, ситуацијата станува неподнослива. „Секој ден е полошо. Не можеме да ја видиме крајната цел. Нашата земја не е тука,“ изјави еден од војниците. Како што фронтовите се поместуваат и руските сили полека ја преземаат територијата, расположението е мрачно, а моралот е на ниско ниво.

Во последните месеци, украинските сили започнаа нагла офанзива во Курск, надевајќи се дека ќе ги одвлечат руските сили и ќе добијат предност. Но, и покрај напорите, ситуацијата не се подобрува, а војниците сè повеќе се прашуваат што прават таму.

Замор и фрустрација

Војниците не се само уморни поради напорните битки, туку и поради постојаниот стрес од долгите денови во борба. Тие опишуваат екстремни тешкотии: замор, недостиг на ротации и недостаток на одмор, како и брзо распоредување на нови единици кои немаат време за закрепнување. Многу од нив изразуваат фрустрација поради недостигот на поддршка и неопходната опрема, посочувајќи на недостигот на ресурси и недоволната помош.

„Не е невообичаено да се слушнат поплаки од војниците за нивните команданти, наредби и недостиг на опрема – тоа е нешто што војниците го прават во тешки околности,“ изјави еден од војниците. Со приближувањето на зимата и силниот притисок од непријателот, било каква надеж за оптимизам изгледа невозможна.

Војна без јасна цел

И покрај напорите на украинската армија да ги наруши операциите на Русите во Курск, војниците не знаат која е конечната цел на операцијата. Павло, еден од војниците, открива дека наредбите се менуваат постојано: „Главната задача е да се задржи што повеќе територија до инаугурацијата на Трамп и почетокот на преговорите. Никој не знае точно за што ја држиме оваа територија.“

Овие промени во стратегијата доаѓаат откако украинскиот претседател Володимир Зеленски изрази загриженост за влијанието што би можело да го има промената на претседателот на САД. Војниците сами се свесни за високите ставки, но се чувствуваат исклучени од поголемиот стратегиски контекст. „Нашето место требаше да биде таму, во источна Украина, а не тука, во странска земја,“ откри еден од нив. „Не ни се потребни овие курски шуми, каде оставивме толку многу наши другари.“

Безнадежност и неизвесност

Моралот на украинските војници продолжува да опаѓа. Како што Би-Би-Си известува, секоја порака што пристигнува од фронтот дава мрачна слика за животот во Курск, каде што војниците изразуваат неизвесност за целта на операцијата и стравуваат дека може да ја изгубат битката.

Некои војници се прашуваат дали првичната цел на оваа операција – да ги одвлече руските сили од источниот фронт – имала успех. Иако украинските сили успеале да ги пренасочат некои руски единици, војниците сè уште не се сигурни дали операцијата вредела.

„Клучот не е во тоа да победиме, туку да ја задржиме територијата, а со тоа се бориме,“ изјави Вадим, еден од војниците.

И покрај загубите, Вадим верува дека кампањата во Курск сè уште е важна. „Успеавме да ги пренасочиме некои руски сили од Запорожје и Харков со операцијата во Курск,“ изјави тој.

Паралели со неуспешни операции

Некои војници, пак, ги гледаат паралелите со претходните неуспешни операции. Од октомври 2023 година до јули 2024 година, украинските сили се обидоа да одржат мост во Кринки, но на крајот го изгубија, со големи загуби – до 1.000 војници.

За многумина од војниците во Курск, битката се чини како уште една војна без јасна цел, што ги оставува чувството на безнадежност и изолација.