Капсулите за спиење на истанбулскиот аеродром во последниве денови станаа вирални на „TikTok“, а Милица покажа како функционираат. Овие капсули ја демонстрираат тенденцијата на аеродромите да ја приспособат услугата за патниците во транзит – тие се предвидени за одмор помеѓу летовите, бидејќи паузите на аеродромите често се подолги, а обичните седишта не секогаш се најудобни.

Поскапи од хотел

Секоја капсула има сопствени USB и електрични приклучоци, простор за багаж, а за дополнителни 5 евра може да се добие и перница со покривка. Цената за користење е 20 евра по час и се плаќа исклучиво со картичка, како што објасни Милица.

„Внатре имате тесен, но сосема удобен кревет. Морам да признаам, сè е многу приватно и мирно“, рече Милица, прашувајќи ги своите следбеници дали би спиеле во таква капсула.

Одговорите беа поделени.

Некои го опишаа своето позитивно искуство: „Одличен начин за одмор помеѓу летовите. Тивко и удобно“, „Совршено за краток одмор, но не би останал подолго од два часа“.

Сепак, многу повеќе луѓе би го прескокнале ова задоволство: „Не би можел ни да ги затворам очите, ќе умрам од паника“, „Кога ќе го затворев тоа, следните 20 години ќе ми требаше психијатар за да ја надминам траумата“ … Покрај клаустрофобијата, многумина го критикуваат и ценовникот.

„20 евра за час? Не, благодарам. Подобри се столчињата“, напиша еден корисник на „TikTok“, а друг коментираше слично: „Не би можел да заспијам, знаејќи дека сум дал 100 евра“. Третиот пресметал: „Во ’Hilton‘ апартманот е 150 евра, не спиеш во капсула како во гроб или ковчег, туку во целосен кревет … Значи 7 часа 140 евра и тоа без перница и покривка.“

Првите капсули на аеродромите

Идејата за „микро-спиење“ во јавен простор се појави кон крајот на 2000-тите. Еден од најпознатите рани концепти беше „Sleepbox“ на руското архитектонско дуо „Arch Group“ (Михаил Кримов и Алексеи Горјаинов).

Нивната модуларна „кутија за спиење“ беше претставена во 2009, а производството започна до 2011 година. Клучната идеја беше едноставна: компактен, мобилен модул кој може да се инсталира и во контролирана зона на аеродромот, за користење од 30 минути до неколку часа. Така беше поставен визуелен и функционален јазик за она што денес се нарекува „sleep pod“.

Во „масовниот“ свет на аеродромите, првата компанија која ги воведе капсулите беше финската „GoSleep“. Глобалното деби го имаше во 2013 на аеродромот во „Abu Dhabi“, каде беа поставени првите десетина единици (подоцна и повеќе).

„GoSleep“ потекнува од лична приказна на основачот Јуси Пииспанен, кој по непреспиената ноќ на аеродромските клупи, одлучи да создаде нешто подобро: кревет што се претвора во мини-капсула со ролетна за приватност, приклучоци и просторија за предмети под седиштето.

Капсулите наскоро стигнаа и во Скандинавија: „Helsinki-Vantaa“ го воведе „GoSleep“ во 2015 со модел на наплата по час и опција за перница и покривка по барање.

Во последниве години понудата се прошири, па сега постојат „помалку затворени“ лежалки со покривка, целосно затворени кабини со кревет, па дури и мали „собички“.