Наместо Холивуд, тој избрал кариера како брачен и семеен терапевт, а по повод јубилејот на филмот се осврна на неговото влијание и на контекстот во кој настанал.

Филмот по премиерата во 2000 година доби лоши критики, но оствари солиден финансиски успех. „Ги врати трошоците за продукцијата уште во првиот викенд и на крајот беше солидно профитабилен. Не беше голем хит, но секако беше успех“, напиша Старк во текст за „The Hollywood Reporter“. Сепак, по повторното гледање на филмот 25 години подоцна, призна дека бил згрозен од хуморот кој се потпира на шеги на сметка на трансродови лица, етнички малцинства, жени, хомосексуалци и верски култови.

Своите две кариери ги спои во книга со симболичен наслов

„Она што ме згрози е тоа како, 25 години подоцна, една комедија може да делува толку застарено, па дури и навредливо“, напиша Старк. Додаде дека тонот на филмот е лесен и глупав и дека хуморот главно произлегува од шармантните, „напушени“ изведби на главните актери, но заклучи дека таков филм денес „никогаш не би бил снимен“.

И покрај успехот, „Dude, Where’s My Car?“ остана единствениот филм што Старк го напишал. Тој призна дека по него ниту едно негово сценарио не било реализирано и дека тој ран успех го доживеал како пораз. Се свртел кон образованието, завршил постдипломски студии, стекнал магистерска диплома по психологија и станал терапевт.

„Да, типот што го напиша филмот за двајца „стонери“ кои не можат да го пронајдат својот автомобил, сега сака да ве праша за вашата мајка“, се пошегува тој, додавајќи дека своите две кариери ги споил во книга со симболичен наслов „Dude, Where’s My Car-tharsis?“.