Додека Франкфурт, Минхен и Берлин летово едвај се справуваат со туристичкиот бран, во северен Хесен владее тишина што боли: до крајот на август од овој аеродром ќе полетаат само 35 авиони. Не дневно – туку вкупно.

„Престижен проект“ што тоне во загуби

Инвестиција од 340 милиони евра (главно од јавниот буџет), 11 години работа и резултат: во просек 227 патници дневно во 2023 година, три мали авиокомпании и четири дестинации (Палма де Мајорка, Болцано, Зилт и Узедом).

Изградбата на овој аеродром чинеше 280 милиони евра. Имаше 60 милиони евра загуби од отворањето во 2013 и 5 милиони евра минус само оваа година.

Зошто никој не лета од Касел?

Првичните планови предвидуваа 700.000 патници годишно, но реалноста е брутално поинаква. Дури ни бесплатниот паркинг (1400 места!) и близината на четири автопати не ги привлече авиопревозниците.

„Ова е класичен пример на политички мегаломански проект без економска логика,“ коментира економскиот аналитичар Клаус Вебер за „BILD“.

„Но сега никој не смее да го затвори, бидејќи тоа би значело признавање на огромна грешка,“ додава тој.

Вработени: 2.38. Патници: малку

Единствената светла точка? Работните места. На аеродромот и во околните фирми работат повеќе од 2.300 луѓе, што ги наведува локалните политичари да тврдат дека сепак е „исплатливо“.

Но, додека Франкфурт прима 590 летови дневно, Касел-Калден повеќе личи на музеј на транспортна инфраструктура. Толку е празен што минатата есен дури и еколошкиот протест „Letzte Generation“ помина незабележано – едноставно немаше никој што би го видел.

Дали некогаш ќе биде исплатлив?

Плановите од 2013 година ветуваа позитивно салдо до 2020 година. Наместо тоа, градот Касел, покраината и сојузот секоја година доплаќаат милиони само за пистите да останат отворени.

Можеби најдобриот коментар го даде еден од ретките патници кој неодамна го користеше аеродромот:

„Брзо се завршува чекирањето, паркингот е бесплатен, нема гужви... но некако ми е жал што сум единствениот во чекалната.“

Едно е сигурно: додека политичарите го држат Касел-Калден во живот, даночните обврзници ќе ја плаќаат сметката – за еден од најголемите „бели слонови“ на германската инфраструктура.