Турција, некогаш една од главните дестинации за Русите кои ја напуштаа земјата откако претседателот Владимир Путин започна целосна инвазија врз Украина, сега бележи постојан одлив.
Остриот пад се случува во време кога инфлацијата во Турција достигна речиси 33%, а цените на недвижностите, според централната банка, се зголемиле за повеќе од 30% во изминатата година.
Додека на почетокот заминувале претежно новодојденците, „Известија“ наведува дека сега заминуваат и долгогодишни жители, вклучително и оние кои живеат во Турција десет или повеќе години. Ирина Неплуева, жителка на Истанбул, изјави за медиумите дека на многу нејзини познаници во Истанбул, Анталија и Аланија им е одбиено продолжувањето на нивните дозволи за престој, дури иако се сопственици на имот или живеат во Турција пет до десет години.
„Животот без дозвола за престој значи да се стане нерегистриран имигрант. Не секој е подготвен за тоа“, изјави таа.
Руските дипломати во Анкара посочуваат на дополнителни пречки. Одредени градски населби сега се затворени за купување и изнајмување недвижен имот на странци, даноците за странци се зголемија, а контролата врз имиграцијата е заострена.
Во август 2024 година, турскиот министер за внатрешни работи, Али Јерликаја, објави дека владата целосно ќе престане да издава краткорочни дозволи за престој на туристи. Покрај финансискиот и бирократскиот притисок, иселениците посочуваат и на пад на квалитетот на јавните услуги, долгите редици во болниците, валканите улици и пушењето на јавни места.
Овие услови ги поттикнуваат некои Руси да се вратат дома, додека други се селат во Србија, Португалија, Шпанија, а во некои случаи и во Грузија. Списанието „The Economist“ го опиша бранот политичка емиграција од Русија од почетокот на целосната инвазија врз Украина во февруари 2022 година како најголемата масовна емиграција во земјата од 1920-тите.
Повикувајќи се на процените на проектот „Re: Russia“, списанието наведува дека Казахстан и Србија примиле по околу 150.000 руски емигранти, Ерменија околу 100.000, Турција 90.000, Израел повеќе од 70.000, Европската Унија речиси 60.000 и САД околу 30.000.
