Брандо освоил два Оскари за најдобра машка улога и оставил неизбришлива трага во кинематографијата со неговите изведби во филмовите како „A Streetcar Named Desire“ (1951), „On the Waterfront“ (1954) и „The Godfather“ (1972).

Марлон Брандо Јуниор бил роден во Омаха, Небраска, во семејството на Марлон Ернест Брандо, продавачот на пестициди и Дороти Џули Пенебејкер, амбициозната актерка. Неговото детство било обележано со турбулентна семејна динамика, вклучувајќи го алкохолизмот на мајка му и строгоста на татко му. Откако бил избркан од Воената академија „Shattuck“ поради бунтовништво, во 1943 година Брандо се преселил во Њујорк за да студира глума кај Стела Адлер, каде што ги усвоил техниките на системот Станиславски.

Кариера

Брандо ја започнал својата кариера на Бродвеј, каде што неговата улога како Стенли Ковалски во „A Streetcar Named Desire“ на Тенеси Вилијамс го привлекла вниманието на критичарите и публиката. Филмската адаптација од 1951 година му ја донела првата номинација за Оскар. Следуваше улогата на Тери Малој во „On the Waterfront“, за која го добил својот прв Оскар во 1955 година, зацврстувајќи го статусот на ѕвезда.

Во текот на 1960-тите, Брандо доживеал пад во неговата кариера поради неколку комерцијално неуспешни филмови и конфликти со режисерите. Сепак, неговото враќање во голем стил се случи во 1972 година со улогата на Вито Корлеоне во „The Godfather“ на Френсис Форд Копола. Оваа улога му го донела вториот Оскар, иако тој одбил да го прифати на церемонијата како знак на протест против третманот на Индијанците во Холивуд и во САД.

Наместо да се појави на церемонијата за да ја прими наградата, тој одлучил да ја испрати Сачин Литлфедер, активистката за права на Индијанците, да одржи говор во негово име и да ја одбие наградата. Оваа одлука била дел од неговиот протест против третманот на Индијанците во филмската индустрија и поширокото американско општество.

Во тоа време, движењето за граѓански права беше во полн ек, а Брандо бил познат по својот активизам. Тој бил особено бесен поради конфликтот меѓу активистите на движењето „American Indian Movement“ и федералната влада во „Wounded Knee“, Јужна Дакота, кој траел од февруари 1973 година. Инцидентот во „Wounded Knee“ бил поттик за неговиот јавен протест со одбивањето на Оскарот.

Подоцна во неговата кариера, Брандо се појавил во значајни филмови како што е „Apocalypse Now“ (1979), но неговата репутација била нарушена поради ексцентрично однесување и проблемите со тежината.

Приватен живот

Брандо бил познат по турбулентниот приватен живот. Имал три официјални бракови – со Ана Кашфи, Мовита Кастанеда и Тарита Териипаја – и бројни врски, од кои добил најмалку 11 деца, иако бројката варира според различни извори. Неговиот син Кристијан бил уапсен во 1990 година за убиство, а неговата ќерка Шејен извршила самоубиство во 1995 година, што имало големо влијание врз неговата подоцнежната изолација.

Марлон бил страстен активист за граѓански права и правата на Индијанците, честопати користејќи ја својата слава за да ги промовира овие каузи. Неговото одбивање на Оскарот во 1973 година останува еден од најпознатите политички дела во историјата на Холивуд.

Брандо починал на 1 јули 2004 година во Лос Анџелес од респираторни проблеми поврзани со белодробна фиброза. Зад себе оставил наследство кое оди подалеку од филмот – неговото влијание врз актерството сè уште се чувствува, инспирирајќи генерации актери како Роберт Де Ниро и Ал Пачино. И покрај контроверзите, Брандо останал симбол на автентичноста и уметничката храброст.