Бернар Моитесие е роден на 10 април 1925 година во Ханој, а починал на 16 јуни 1994 година во Париз. Тој бил француски едриличар, писател и филозоф, најпознат по својот придонес кон едрењето на долги релации. Моитесие стана легенда благодарение на учеството во првата неофицијална соло трка околу светот – "Golden Globe Race" во 1968 година. Наместо да ја заврши пловидбата, одлучи да продолжи уште 24.000 километри, затоа што сакаше да остане во хармонија со морето и природата.
Оваа одлука ја симболизираше неговата длабока поврзаност со океанот, која ја пренесуваше низ целиот свој живот. Неговата најпозната книга, The Long Way („Долгиот пат“), го опишува искуството од ова патување и стана класично дело на литературата за едрење. Моитесие застапуваше едноставен начин на живот, самодоволност и живот во склад со природата – вредности што инспирираа генерации едриличари.
На 22 август 1968 година, Моитесие исплови од Плимут, Англија. Неговиот брод "Joshua", 12-метарска челична јахта, беше дизајниран за долги патувања и издржливост на отворено море.
Рутата и времетраењето на пловидбата
Моитесие пловеше по стандардната јужна рута околу светот, минувајќи ги следните точки:
• Атлантски Океан – по тргнувањето од Англија, се упати кон екваторот.
• Рт Добра Надеж (јужниот врв на Африка) – го мина кон крајот на октомври 1968.
• Индиски Океан – една од најопасните делници поради силни бури и големи бранови.
• Рт Леуин (југозападна Австралија) – го помина на почетокот од 1969 година.
• Тихи Океан – пловеше јужно од Нов Зеланд и Рт Хорн.
• Рт Хорн – најјужната точка на Јужна Америка, ја мина во март 1969.
Сепак, наместо да ја заврши трката и да се врати во Европа, одлучи да продолжи понатаму – преку Атлантикот, повторно околу Ртот Добра Надеж и назад кон Тихиот океан. По повеќе од 10 месеци на море, Моитесие реши да не ја заврши трката. Наместо враќање во Европа, испрати порака од бродот: „Одам понатаму, затоа што сум среќен на море и можеби ќе ја спасам својата душа.“
Продолжи да плови дополнителни 24.140 километри, кружно низ јужните океани, и конечно пристигна на Тахити по вкупно 60.280 километри и 10 месеци непрекинато едрење. Во текот на својата кариера, пловеше по бројни мориња, често во изолација, користејќи го едрењето како патување на самоспознание. Неговата филозофија и пишување оставија длабока трага врз поморската заедница, правејќи го една од најпочитуваните личности во светот на едрењето.
Моитесие ги помина последните години од животот во Франција, каде што продолжи да пишува и да го споделува своето искуство со љубителите на морето. Неговото наследство и денес инспирира оние кои преку едрењето бараат слобода и смисла.
