Својата приказна ја сподели на „Reddit“, каде што поведе популарна дискусија „Ask Me Anything (AMA)“. „Посетив 103 земји поради работа и речиси цела година живеам од куфер. Ве интересираат патувања, живот во странство или нешто друго? Прашајте ме“, напиша корисникот под прекарот „Boston_772“.

Тој објасни дека Бостон е неговиот дом, каде што се враќа само на неколку недели годишно, додека остатокот од времето го поминува на пат. Годините на патување, како што вели, му донеле „многу добри локации, чудни приказни и мали трикови што го олеснуваат животот кога никогаш вистински не се скрасуваш“. Корисниците на „Reddit“ ја искористија можноста да го прашаат токму она што најмногу ги интересираше – кои земји ги препорачува, а кои не.

Скриен европски бисер

На прашањето кое место би го препорачал за „лежерен патник“, некој што патува опуштено без строг план, тој без двоумење одговори – Словенија. Ја опиша како „едно од најпотценетите места во Европа“.

„Исклучително е безбедна, ценовно пристапна според европските стандарди и лесна за движење. Нуди по нешто од сè: планини, езера, винарии, пештери, замоци и мал дел од јадранскиот брег“, објасни тој.

„Љубљана е чиста, идеална за пешачење и навистина не е преплавена од туристи, а Бледското Езеро изгледа како од бајка.“ Покрај Словенија, тој ги препорача и поголемите градови во Ирска, како и Аранските Острови, но исклучиво во работни денови.

Најлошо искуство: „Единственото место каде што се чувствував вистински небезбедно“

Кога станува збор за најлошото искуство, неговиот одговор беше јасен: Сомалија. „Бев кратко во Могадишу поради работен ангажман. Не ме сфаќајте погрешно, бев на некои навистина опасни места, но ова … ова беше единственото место каде што се чувствував вистински небезбедно од моментот кога слетав“, призна тој.

Тој опиша силно воено присуство кое, наместо чувство на сигурност, му влеваше недоверба. Му било кажано „под ниеден услов“ да не ја напушта зградата во која бил сместен. „Тоа беше едно од ретките места каде што буквално ги броев деновите до заминување“, додаде тој.

Од моментот на слетувањето го следела вооружена придружба, а движењето по јавни простори било невозможно. „Тешко оклопни конвои со вооружени чувари“ го придружувале до хотелскиот комплекс, од кој не смеел да излезе ниту за прошетка или кафе. Како најстрашен детал го наведе „спорадичното пукање во далечина“ кое со текот на времето станало позадинска бучава за време на неговиот престој. Аеродромот во Могадишу, заклучи тој, бил „најнапнатото место на кое некогаш се чувствувал на било кој аеродром“.