И покрај малиот број гости оваа година, цените не паѓаат – неодамна, јавноста беше зачудена од веста за лежалките во Пржно, недалеку од Свети Стефан, кои чинат дури 200 евра, додека на градските плажи цените се движат помеѓу 15 и 120 евра. Приватното сместување чини од 40 до 90 евра и повеќе, во зависност од локацијата и капацитетот.

Иако странските јазици се слушаат на секој чекор – италијански, германски, шпански – и иако поголемите крајбрежни градови во Црна Гора се преполни со Руси, Украинци и Турци во текот на целата година, локалното население вели дека чека само – Срби.

„Гостите од Србија трошат сè што ќе донесат за седум дена и се враќаат дома. Не штедат пари, не штедат на одмор, додека другите се скржави. Не ни требаат такви туристи. Оваа година имаме невообичаено малку гости од Србија и Босна. Луѓето очигледно немаат пари за сместување или храна од продавницата бидејќи сè е толку скапо што не знаеме ни како преживуваме. Ги нема ни тие „домати-туристи“. Сепак, мислам дека цените треба итно да се намалат, можеби август ќе не спаси“, нагласува Милјана, сопственичка на салон за убавина во Будва.

Некои локални жители ја обвинуваат политиката за слабата посетеност на гостите од Србија.

„Оние што годинава започнаа бизнис на море веќе се плашат од долгови и можен банкрот. Еден мој пријател отвори кафуле на плажа, киријата е огромна – десетици илјади евра за сезоната – и сигурно нема да може да го покрие тоа. Ова не е како во периодот на корона, но е доста слично. Цените во кафулињата се високи, но ние келнерите не одлучуваме за тоа, туку шефовите и државата. Ако сакаат да привлечат туристи, нека ги намалат цените“, вели Јовица, келнер кој работи во кафуле на црногорскиот брег.

Повеќето сопственици или закупувачи на плажни објекти, ресторани и кафулиња поседуваат и дел од плажата каде што наплаќаат за лежалки и чадори за сонце.

„На градските плажи цените се пониски, се движат од 15 до 40 евра, но штом се оддалечите малку подалеку од центарот, каде што има поголема удобност, цените растат – до 120, 150, па дури и 200 евра. Малкумина можат да си го дозволат тоа денес. Оние што водат бизниси остануваат без клиенти и тонат во долгови, а оние што би дошле на море не доаѓаат затоа што не можат да платат“, објаснува тој.

Луѓето се принудени да плаќаат за сончање

Најскапата работа е на плажа. За четиричлено семејство, за еден ден – или поточно, неколку часа на плажа – потребни се минимум 50 евра. Плажите се полни со лежалки, а туристите се принудени да платат за сончање, иако многумина би го простреле својот пешкир – што не би ги чинело ништо.

На места каде што има лежалки – пешкирите се забранети, а цените на кафето, соковите, алкохолот и оброците се до три пати повисоки отколку на местата далеку од плажата или центарот на градот. Дури и сладоледот е два или три пати поскап отколку во продавница.

„Минатата година сезоната започна подоцна, но веќе во ова време имавме гости и сè беше полно. Оваа година мај и јуни беа подобри од јули, а ќе видиме што ќе се случи во август. Не знаеме што се случува. Добиваме повици од стари гости кои доаѓаат со години во ова време и велат дека не можат да земат одмор затоа што се плашат дека ќе ги изгубат работните места. Политичката ситуација во Србија очигледно ги загрижува луѓето, се плашат за своите плати и работни места, па затоа нема да одат никаде“, вели Драган Поповиќ, кој изнајмува сместување во близина на Петровац.

„Ние што изнајмуваме приватно сместување се потпиравме најмногу на гости од Србија и Босна. Ги намаливме цените колку што можевме, но повеќе не можеме бидејќи не се исплати. Имаме многу даноци и трошоци. Очигледно е дека е поприфатливо за туристите да одат во Грција оваа година, штом нема никој тука. Имаме гости од целиот свет, но Србите ни се омилени – живееме од нив. Туристите кои не се од регионот не трошат многу. Доаѓаат на три или четири дена, а потоа продолжуваат понатаму. Вечераат во ресторани, спијат во хотели, не оставаат бакшиш, не излегуваат во клубови“, вели Драган.