Нивниот пристап е картичката да се управува со едноставни движења на раката, како бришење или тапкање. Овие движења треба да го направат бесконтактното плаќање полесно, похигиенско и по достапно, пишува „Smart Up News“.

Принципот е едноставен: при секоја трансакција картичката и терминалот веќе разменуваат радио-сигнали. Истражувачите ги искористиле овие сигнали и додале мали калеми на уредот. Тоа создава ситни промени во магнетното поле кои овозможуваат препознавање дали картичката е поместена лево или кратко допрена.

Голема точност

Компјутерскиот програм ги поврзува овие промени со соодветните движења. На тој начин може да се препознаат дури девет различни движења – вклучувајќи бришење во четири насоки, двоен допир и кратко поместување. Во тестирањата, системот постигнал точност поголема од 90%.

Најважниот аспект не е самото движење, туку фактот дека никој не мора да го допира терминалот. Картичката се поместува само над антената; уредот „чита“ обрасци во сигналот и го препознава движењето. Заедничките површини за притискање тастери повеќе не се потребни, со што се намалува ризикот од пренос на микроби. За избор на бакшиш или одобрување трансакција доволен е само едно движење или двоен допир.

Наместо да ги притискаме малите тастери, доволни се едноставни движења на раката. Тоа помага на лицата со моторички тешкотии и го олеснува користењето за постарите, бидејќи не се потребни комплицирани внесувања. Со NFC системот од Универзитетот Британска Колумбија, ПИН-кодовите би можеле да се заменат со движења, што би го направило плаќањето похигиенско.

За разлика од бројчаните кодови, сопствените движења е потешко да се следат. Истражувачите покажуваат дека гестовните кодови можат да послужат како втор слој на безбедност. Иако постои стравување дека некој може да гледа преку рамо, во случај на губење на картичката, пронаоѓачот обично нема да го знае гестовниот код. „Интеракцијата преку движења исто така може да обезбеди дополнително ниво на безбедност,“ вели докторандот Бу Ли.

Дополнителни калеми

Системот препознава девет движења, вклучувајќи различни насоки на бришење, кратки допири и поместувања. Во тестирањата, точноста на препознавање била околу 92%, со оглед на различните корисници. Две гести биле малку потешки за препознавање (поместување нагоре и слободно вертикално движење), но ознаките или промената на положбата на терминалот тоа може да го олеснат.

Дополнителните калеми на уредот, кои овозможуваат препознавање на насоките, минимално го намалуваат сигналот. Технологијата може да се вгради во терминалите за најмногу 20 долари по уред. Многу уреди веќе имаат доволно компјутерска моќ, а во нужда постои мала и евтина надградба. Според зборовите на раководителот на проектот Роберт Сјао, многу терминали веќе се добро опремени за оваа технологија.