Дупката Кола, најдлабоката дупка некогаш направена на Земјата, достигнала неверојатни 12 километри длабоко во Земјината кора. Но, сега ова научно чудо е запечатено, оставајќи многумина да се прашуваат зошто било напуштено и какви тајни сè уште крие.

Сместена во близина на полуостровот Кола во северозападна Русија, супердлабоката дупка Кола беше советски проект што започна во 1970 година. Целта била да се дупчи подлабоко во Земјината кора од кој било друг досега, но мисијата се соочила со сериозни предизвици. Како што јамата станувала подлабока, работите станувале потопли и проектот на крајот бил запрен. Некогаш најдлабоката точка создадена од човекот на Земјата сега е напуштено место кое привлекува и љубопитност и мистерија.

Трката за длабоко копање

Супердлабоката дупка Кола била дел од поголем глобален напор да се разбере што лежи под површината на Земјата. Во 1970-те, Советскиот Сојуз започнал со дупчење, додека Соединетите Американски Држави и други земји имале свои слични проекти. Тогаш почнале да се шират гласини, а некои локални жители тврделе дека можат да ги слушнат криците на измачените души што доаѓаат од дупката, но ова било повеќе мит отколку реалност. Вистинскиот предизвик биле екстремните услови со кои се соочувале оние кои работеле на тоа додека навлегувале подлабоко во Земјината кора.

Советскиот Сојуз имал за цел да дупчи што е можно подлабоко, но колку подлабоко оделе, толку на повеќе проблеми наишле. Според Би-Би-Си, дупката станала толку жешка што температурата достигнала 180 степени Целзиусови, многу повисока отколку што очекувале сите. Топлината била толку интензивна што опремата за дупчење повеќе не можела да ја издржи, принудувајќи ги да престанат со дупчењето во 1992 година, многу пред да планираат да стигнат до Земјината обвивка.

Топлината што го запре напредокот

Колку подлабоко се копала дупката Кола Супердип, толку поинтензивна станувала топлината. Кога температурата достигнала 180 степени Целзиусови, опремата едноставно не можела да ја поднесе. Ова било многу потопло отколку што очекувале научниците за таа длабочина. Како резултат на тоа, дупчењето било запрено. Ули Хармс, научник вклучен во сличен проект во Германија, истакнал дека топлината е далеку поголема од она што некој мисли.

„Кога Русите почнаа со дупчење, тие тврдеа дека пронашле слободна вода - и повеќето научници едноставно не веруваа во тоа. Меѓу западните научници постоеше општо мислење дека кората е толку дебела, длабока 5 км, што водата не може да продре низ неа“, изјавил тој.

Се очекувало да се продолжи со копањето на дупката Кола, но екстремните температури и недостатокот на финансирање ставиле сè на чекање. До 1995 година, проектот бил целосно прекинат.

И покрај тоа што била неверојатно длабока, дупката се протегала само околу една третина од Земјината кора.

Духовна атракција

Сега, супердлабоката дупка Кола повеќе не е место за научни истражувања, туку тивко, пусто место на Арктикот. По затворањето на проектот, локацијата станала еден вид морничава туристичка атракција, привлекувајќи луѓе љубопитни за нејзината историја. Иако повеќе не се истражува активно, посетителите сè уште можат да ги видат остатоците од опремата за дупчење и да ја почувствуваат мистериозната атмосфера на напуштениот проект.

Иако не се спроведуваат нови истражувања, наследството на супердлабоката дупка Кола продолжува да ја плени имагинацијата. Локалните легенди за дупката живеат, а научниците продолжуваат да ги проучуваат земените примероци од јадрото.