Имено, она што го постигнал Пјетро Фереро е потврда дека кризата навистина може да биде можност. Поради повоениот недостиг на какао, тој размислувал како да направи слатко што ќе биде ценовно достапно за многумина и доволно заситувачко.

Добитната формула била мешавина од мала количина какао со мелени лешници и млеко. Лешниците ги избрал како состојка затоа што во Пиемонт, северозападниот италијански регион каде што живеел, тие биле евтини и лесно достапни. Токму овој рецепт, со подоцнежни подобрувања, станал основа за чоколадниот намаз „Nutella“, еден од најпознатите намази од овој тип во светот.

Сепак, првично не се викала „Nutella“, туку „Supercrema Gianduja“. Првобитниот назив датира од 19 век и се однесува на традиционалната пиемонтска чоколадна мешавина направена од лешници и какао. Покрај тоа, така се нарекувала и слаткарската традиција на Алба, гратче во Пиемонт. Токму во Алба се наоѓа и седиштето на компанијата „Ferrero“. Фактот дека Пјетро имал силно чувство за брендирање го потврдуваат и двата назива.

Зборот „супер“ по Втората светска војна бил исклучително популарен во Италија, асоцирајќи на нешто подобро и поквалитетно. Сепак, во 1960-тите Пјетро Фереро бил принуден да го промени името, бидејќи италијанските власти законски ја забраниле употребата на придавката „супер“ во имињата на прехранбени производи, сметајќи ја за измамнички термин.

„Nutella“, пак, е комбинација од англискиот збор за лешник „nut“ и „ella“, што звучи италијански и создава позитивни емоции. Со новото име, Пјетро јасно покажал дека има бизнис-амбиција што ги надминува границите на Италија.

Освојување на странските пазари

Кон крајот на 1960-тите, „Nutella“ започнала да се извезува во Германија, а потоа и во остатокот од светот. Таа станала синоним за појадок, особено во земјата каде што е создадена. Љубителите на овој намаз во 2007 година го прогласија 5-ти февруари за Светски ден на „Nutella“, што јасно говори за нејзината популарност.

Амбициите на Фереро дополнително се зголемиле откако со овој намаз почнале да освојуваат странски пазари. Првенствено тоа била Германија, за која била создадена чоколадата „Kinder“, што станала уште еден глобално препознатлив производ на „Ferrero“. Врз основа на оваа чоколада во форма на прачка со млечно полнење, настанала целата линија „Kinder“, која опфаќа бројни слатки, меѓу кои и „Kinder Surprise“ („Kinder“ јајце) и различни чоколадни плочки.

„Kinder“ чоколадата е создадена како одлука на Фереро децата да имаат своја чоколада, поради што е јасно зошто за името е избран германскиот збор за дете и зошто ликот на момче се појавил на амбалажата.

Гинтер Ојрингер од Германија бил првото момче чиј лик се појавил на амбалажата, и тоа од 1970-тите до почетокот на 2000-тите. Бил избран за „чоколадно“ лице кога неговата мајка, која работела во маркетинг-агенција, го повела со себе на кастинг во „Ferrero“. Неговата насмевка била неодолива за италијанската компанија. Всушност, Гинтер формално и не учествувал на кастингот на кој имало многу деца.

По него, од 2004 до 2019 година, заштитно лице на „Kinder“ бил Матео Фарнети од Италија. Во последните неколку години, оваа чоколада нема официјално заштитно лице.

Чоколада со допир на луксуз

„Ferrero“ има и чоколадни слатки со изразен допир на луксуз. Така било уште од самите почетоци на компанијата, а меѓу најпознатите такви производи се „Rocher“ и „Raffaello“. Чувството на луксуз се постигнува со рецептура што подразбира повеќеслојност, како и со амбалажа што остава впечаток на квалитет и престиж.

Преку рекламите се испраќа порака дека станува збор за специјални производи за посебни пригоди. Навистина, многумина ги купуваат како роденденски или празничен подарок. Сепак, „Ferrero“ ги направи достапни и во речиси секој просечен маркет, што е дел од нивната стратегија на „достапен луксуз“. Со тоа сакаат да покажат дека луксузот не мора да биде редок, туку може да биде симболичен.

Економска моќ

„Ferrero“ е една од најголемите италијански компании и една од најголемите во светот во својата дејност – производството на чоколадни производи, кое често се нарекува и „легална дрога“. Нејзиниот приход минатата година изнесувал 18,4 милијарди евра, а низ целиот свет вработува околу 47 илјади луѓе. Богатството на семејството Фереро надминува 40 милијарди евра, што ги прави најбогато семејство во Италија.

Постојат неколку причини за тоа. Компанијата е во целосна приватна, семејна сопственост, па сè што ќе заработи, во голема мера станува семејно богатство. Фактот дека не е акционерско друштво им овозможува на членовите на семејството целосна контрола врз компанијата.

Таа целосна контрола, меѓу другото, подразбира екстремна заштита на рецептите за нивните производи, како и заштита од економски, политички и медиумски притисоци. Високото ниво на заштита од индустриска шпионажа се постигнува и преку тоа што компанијата самостојно ги развива своите производствени машини.

Семејната сопственост во голема мера е и прашање на традиција, која за Италијанците има особено значење. Таа традиција не е важна само симболично, туку и маркетиншки.

Поголемиот дел од Италијанците имаат исклучително позитивно мислење за ова семејство, кое денес е во третата генерација од основањето на компанијата. Тие се ценети поради својот деловен успех, скромност, зачувување на приватноста и хуманитарното дејствување. Всушност, во Италија имаат култен статус.