Еден од најпознатите композитори во светот – Лудвиг ван Бетовен – „оживеа“ во најновото дело на Цицеро Мораес. Овој бразилски форензички 3Д уметник направил форензичка апроксимација на лицето (форензичка реконструкција на лицето).

Во студијата со комбинирање на форензичката наука, антропометријата и психологијата, тој понудил единствена перспектива за комплексноста, издржливоста, креативноста и наследството на Бетовен.

„Додека работев на апроксимацијата на лицето според наводниот череп на Волфганг Амадеус Моцарт, се појавија многу референци за ексхумацијата на Бетовен во 1863 година. Од тој момент решив да прочитам повеќе за овој настан, а поради висококвалитетните фотографии што постоеја, бев многу мотивиран да направам форензичка апроксимација на лицето – рекол Цицеро Мораес за „Телеграф наука“.

Кога го прашале кој е најголемиот предизвик во оваа работа, тој рекол:

„Најголемиот предизвик беше собирањето податоци од експертите кои работеа на ексхумацијата и кои имаа многу робусни информации за мерките поврзани со коските. За среќа, сè заврши добро.“

Студијата претставила интердисциплинарен пристап кон истражувањето на животот и наследството на Лудвиг ван Бетовен.

„Користејќи техники на форензичка апроксимација на лицето, направена е тродимензионална реконструкција на лицето на композиторот врз основа на историските фотографии од неговиот череп, кои ни беа одобрени од куќата на Бетовен во Бон, со што ја претставуваме новата перспектива за визуелизацијата на историските личности. Ова дело претставува и прво документирано мерење на черепот на композиторот. Покрај тоа, претставува и прва ригорозна мета-анализа на неговата висина во однос на мерењата на коските во текот на ексхумацијата во 1863 година, благодарение на што методолошката прецизност е унапредена“, се наведува во студијата објавена во OrthogOnLineMag #11.

Лудвиг ван Бетовен е роден во 1770 година и е син на Јохан ван Бетовен и Марија Магдалена Кеверич.

„По смртта на неговиот татко во 1792 година, Бетовен се преселил во Виена, каде што брзо се етаблирал како виртуоз на пијано. Околу 1798 година, тој почнал да ги забележува првите симптоми на глувост, кои на почетокот сакал да ги скрие и што претставувало пресвртница во неговиот живот. И покрај ова, тој продолжил да компонира со страст, а сонатата бр. 8 за пијано од 1799 година била ремек-дело кое комбинирало возвишена емоција и структурна иновација, покажувајќи ја генијалноста што ја дефинирала неговата кариера“, се вели во студијата.

По смртта на Бетовен на 26 март 1827 година, неговото тело било подложено на детален посмртен преглед. Во текот на обдукцијата, биле направени засеци на черепот, а делови биле и отстранети. Погребот на Бетовен на 29 март 1827 година бил грандиозен настан, со околу 20.000 луѓе кои присуствувале на погребната церемонија во Виена.

Мистеријата од шеснаесеттиот век продолжува да ги збунува научниците

„Останките на Лудвиг ван Бетовен биле ексхумирани во 1863 година. Тоа не било рутинска ексхумација, туку била мотивирана од желбата да се зачуваат останките на двајца големи виенски композитори – Бетовен и Шуберт, кои биле погребани еден до друг. Примарната цел била да се префрли на побезбедна локација. Ексхумацијата е детално документирана, а едно од најважните откритија бил черепот“, се наведува во студијата.

Првичната реконструкција, било објаснето, била направена врз основа на три фотографии, кои ги авторизирала куќата на Бетовен во Бон.

„Генерирани се три групи слики. Едната е основна и објективна, содржи само обични, црно-бели структури, без детали како што се експресија или текстура, со фокус на основните елементи на лицето. Втората е основна, но подетална: можете да го видите изразот на лицето, но очите се затворени и сè е црно-бело. Третата група се уметнички слики со шпекулативни елементи. На нив има пигментација, како што се бојата на кожата, очите и косата, но тие се направени и со отворени очи“, се наведува во студијата на Мораес.