Кели Ландберг, која се преселила во Дубаи, вели дека иако некои трошоци се високи – како увозното овошје и виното – фактот што не плаќа данок на доход е огромна предност што не може да се потцени.
Кели се преселила од Шкотска во Дубаи во 2003 година, спонтано, откако видела оглас за работа во странство. Дваесет и три години подоцна, таа сè уште живее таму и не се кае за одлуката. Денес, 44-годишната жена од Единбург е успешна претприемачка и авторка на книги, но сè започнало кога аплицирала за работа како стјуардеса во авио-компанија со седиште на Блискиот Исток.
„Живот без данок и заразната енергија на градот се работите што ме задржаа во Дубаи. Денес сум сопственичка на компанија и пишувам книги“, раскажува Кели.
Таа четири години работела како туристички водич и вели дека ѝ недостасувале сонцето и посветлите денови. „Бидејќи немав никакви обврски, а шкотското време ми делуваше сиво, студено и често врнежливо, аплицирав за работа стјуардеса. Дојдов во Дубаи во април 2003 година – и сè уште сум тука.“
„Дубаи е мојот дом, иако Шкотска засекогаш ќе ми остане во срцето. Со 22 години не размислував многу подалеку од нова работа, нови можности, сонце и патувања. Немав поим дека 23 години подоцна ќе бидам среќно мажена, со сопствен бизнис и уживање во животот“, додава таа.
Она што ја задржало, според неа, е „нескршливата енергија на градот“. „Дубаи има неверојатно позитивен дух, а промените му се во крвта. Луѓето доаѓаат и си одат – можеби повеќе отколку во други градови – но оние што ги запознав, а беа многу, знаат да го искористат сето она што градот го нуди. Ако имате идеја, тука постои цела инфраструктура и луѓе што ќе ви помогнат да ја реализирате.“
Иако трошоците пораснале, како и насекаде, Кели посочува дека увозните производи, особено овошјето и виното, се особено скапи. Но, горивото останува евтино, а најважно – нема данок на доход.
„Слободата што ја имате кога не плаќате данок на приход е неоспорна. Ви овозможува да бирате каде и како ќе ги трошите парите, особено кога станува збор за квалитет. На пример, здравствената заштита во Дубаи се плаќа. Но, сам избирате каков пакет сакате – основен или премиум – во согласност со вашите потреби и буџет.“
Кели објаснува дека не води прецизна евиденција колку заштедува месечно, бидејќи е сопственик на компанија, но си исплаќа плата и забележува дека денарот не стигнува како порано. „Се трудам да најдам рамнотежа меѓу приходите и животните избори.“
Денес живее со сопругот Греам, кој ѝ се придружил неколку години подоцна. Се познаваат уште од училишните денови. Вели дека не жали за ниту еден момент поради преселбата, иако ѝ недостига семејството во Шкотска – но тие понекогаш доаѓаат во посета.
„Дали ќе останам тука долгорочно? Засега – да. Дубаи е мојот дом. Тешко е да се надмине овој стил на живот, можностите и енергијата што ја има градот. Ако некогаш одлучам да си одам, тоа ќе биде многу тешка одлука. Следното место ќе мора да понуди исто чувство на можности и квалитет на живот. На крајот на краиштата, седум часа летање до Велика Британија е совршен баланс – доволно далеку, но и доволно блиску за да останам поврзана“, заклучува Кели.
