Истражувачите на Руската академија на науките пронашле „траги од потопен град“ под езерото Исик-Кул во Киргистан.
Огромното солено езеро има максимална длабочина од 668 метри, што го прави осмо најдлабоко езеро во светот, но остатоците биле пронајдени доста плитко. Тие вклучуваат остатоци од средновековни гробишта, големи керамички садови и делови од градба од печени тули. Се смета дека градот вклучувал муслимански молитвени објекти, училишта, бањи, па дури и мелница за жито за правење леб.
Водачот на експедицијата, Валериј Колченко, истражувач во Националната академија на науките на Киргистанската Република, рекол дека тоа била „важна“ трговска населба. Сепак, во 15 век била изгубена во ужасна трагедија, која по обем може да се спореди „со катастрофата во Помпеја“.
„Локацијата што ја проучуваме била град или голем трговски центар“, рекол Колченко.
Езерото Исик-Кул е долго речиси 182 километри и широко нешто помалку од 60 километри, а од вселената изгледа како прекрасна сина празнина. Нема познато излевање, иако некои експерти тврдат дека е поврзано со локална река преку канал длабоко под земја.
Окружено со драматичните планини Тјаншан, тоа драматично се издигнало уште од античко и средновековно време, што предизвикало урнатините сега да лежат под вода.
Како што пренесе „Херитиџ дејли“, ископувањата се случиле во поплавениот комплекс Тору-Ајгир на северозапад од езерото, важна точка на древен трговски пат. Археолозите истражувале четири подводни зони на многу мали длабочини од еден до четири метри во близина на брегот на езерото. Во првата, тие откриле бројни структури направени од печени тули, вклучувајќи една што содржела воденички камен, огромен кружен камен што се користел за дробење и мелење жито, како и срушени подводни камени структури и дрвени греди.
Истражувачите веруваат дека откриле траги од јавна зграда што можеби служела како џамија, бања или исламско верско училиште (медреса).
Три други зони, исто така, откриле докази за рани гробишта, муслиманска некропола од 13 век и тркалезни и правоаголни структури направени од калливи тули. Исто така, биле пронајдени и гробови кои зачувале знаци на традиционални исламски ритуали.
Според Руското географско друштво, кое го финансирало проектот, „сето ова потврдува дека тука навистина постоел антички град“.
Примероците веќе се испратени на анализа и датирање со забрзана масена спектрометрија, високо прецизен метод што може да ја одреди староста на органските материјали.
Оваа изгубена населба во Тор-Ајгир била „град или голема трговска агломерација“ на еден од важните делови од Патот на свилата, историската мрежа што ги поврзувала Европа и Азија.
Активен од вториот век пр. н. е. до средината на 15 век, Патот на свилата ја олеснувал размената на свила, зачини, скапоцени метали и идеи помеѓу Кина и Медитеранот и играл клучна улога во ширењето на индустријата, уметноста и религијата.
Меѓутоа, градот на езерото Исик-Кул бил уништен од ужасен земјотрес на почетокот на 15 век, што предизвикало пропаѓање на населбата, тврди Колченко.
„Нашата процена е дека до времето на катастрофата, жителите веќе ја напуштиле населбата. По катастрофалниот земјотрес, населението во регионот драстично се променило, а богатата средновековна цивилизација на населбата престанала да постои“, објаснил тој.
По пропаѓањето на цивилизацијата, номадските луѓе го зазеле нејзиното место и денес брегот на езерото е „прошаран“ со мали села. Тонењето на земјиштето не е невообичаено. Велика Британија е исто така е окружена со поранешни острови и крајбрежни градови кои сега се потопени, многу од нив во „диви“ временски настани.
