„Ќе бидам искрен, сиромаштијата и гладот ме натераа да почнам да произведувам за свои потреби, а овие луѓе се исто толку важни, онолку колку што сум и јас, бидејќи сите јадеме леб од ова“, ја започнува својата приказна Релотиќ за Јутјуб каналот „Ловец по вкусови“, додека околу него се работи, а куленот виси закачен на импровизираната работилница, како што ја нарекува тој.

Во тек е банатскиот свињокол, а домаќинот најпрвин ја посочува ракијата, како традиција за почеток на добра работа. Иван не се смета себеси за кралот на куленот, иако повеќето луѓе го знаат под тој прекар. За себе вели дека е обичен човек, кој решил да живее скромно и да остане на село.

„Секој може да направи кулен. Ми велат ’Кулен само во Срем може да се направи‘. Значи, дали автомобилите се произведуваат само во Германија? Секој што има добра волја може да успее“, истакнува тој.

Уште од тинејџерските денови се заинтересирал за производство, а додека бил возач во Русија им доставувал на колегите. Русинот за првиот кулен му дал 50 евра. Во првите 10 години, куленот го подарувал.

„Сметам дека успеав. Но, мојот најголем успех е што се ослободив од камионот, не го возам веќе две години. Најголеми фанови се пејачот Пеџа Меденица, кошаркарот Стефан Бирчевиќ, како и женската фудбалска репрезентација“, објаснува Иван и додава дека неговиот кулен стигнал од Чиле до Гренланд.

Пишува и книга

Иван без двоумење го споделил својот рецепт за камерите и широката публика, а на крајот додал дека пишува книга, чиј предговор гласи:

„Подлокањ, Србија, зима 2007 г. Тогаш имав 16 години, главниот мајстор беше еден мој роднина. Како и огромното мнозинство, сакав кулен, но ретко можев да си го дозволам тоа. Дете од 90-тите, војни, сиромаштија. Бев желен за сè. Во некои весници прочитав дека во старите времиња од една свиња се правел само еден кулен. Тогаш му реков на роднината: ’Вујко, би сакал да направиме еден кулен‘. Ако во вас нема љубов, оваа книга не е за вас“, стои во предговорот.