Оваа европска држава ги „наградува“ невработените кои ќе најдат работа – но, за една група граѓани постои „замка на сиромаштијата“

Конкретно, ветено е дека работниците ќе заработуваат најмалку 500 евра повеќе нето месечна плата од оние кои не работат, со цел граѓаните да ги решат финансиски проблеми. Тоа е едно од главните ветувања на владата и клучен дел од економските планови на премиерот.

Меѓутоа, новата студија од Универзитетот во Антверпен покажува дека поголем дел од Белгијците веќе се во таа ситуација и можат да заработат значајно повеќе од она што владата сега го ветува.

Според истражувањата на Центарот за социјална политика „Herman Delick“, 94,5 отсто од невработените во Белгија веќе заработувале најмалку 500 евра повеќе нето месечно доколку би прифатиле работа со полно работно време, дури и на минимална плата (околу 2.070 евра бруто).

„Девет од десет невработени Белгијци веќе би заработувале повеќе од 500 евра месечно работејќи. Седум од десет би заработувале над 1.000 евра, а една петтина над 2.000 евра“, се наведува во студијата.

Во просек, преминување од бирото за невработени на работа ги зголемува приходите за 928 евра нето месечно, а за оние со социјални ингеренции за 838 евра. Дури и примачите на релативно високи надомести и натаму би имале нето добивка од 584 евра.

Оваа разлика во приходите главно е резултат на постоечките механизми кои ги стимулираат вработените: бонуси на социјални придонеси, фискални бонуси за вработување и социјални бонуси низ данок на добивка.

„Овие целни механизми се многу поефикасни во поттикнување на вработеноста отколку општите, скапи даночни кратења“, објаснува професор Ив Маркс којшто го водел истражувањето со колегите Елис Аертс и Герлинф Вбербист, пренесува „Brisel Times“.

Сепак, не се сите во иста ситуација. Истражувачите истакнуваат неколку „ризични профили“ кај кои преминувањето на работа може да биде непрофитабилно или дури да резултира со финансиски загуби кога ќе се пресметаат секундарните трошоци.

Најмногу се погодени самохраните мајки со ниски квалификации и домаќинства кои целосно зависат од социјалната помош.

„Во тие случаи комбинацијата на загуби, плаќањето за чување на децата и дополнителните трошоци може да направат да не се почувствува добивката“, се наведува во студијата.

Околу 54.000 луѓе (5,5 отсто) би заработувале помалку од 500 евра месечно работејќи, а 1,4 отсто би можеле да почувствуваат финансиски загуби. За оваа група враќањето на работа може да создаде нов облик на замка на сиромаштијата.