Поранешната Социјалистичка Федеративна Република Југославија (СФРЈ), позната и како Титова Југославија, постоела од 1943 до 1992 година и ја опфаќала територијата на денешните држави Словенија, Хрватска, Босна и Херцеговина, Србија, Црна Гора, Косово и Македонија.
Југославија била и дом на индустриски гиганти кои вработувале десетици илјади работници и остварувале значаен извоз ширум светот, носејќи ѝ на земјата девизни приходи и углед на меѓународниот пазар.
По распадот на државата и брановите на приватизација, многу од тие поранешни индустриски лидери исчезнаа. Ова се петте најголеми компании кои ја обележаа индустриската моќ на поранешна Југославија, пренесува Dnevnik.hr.
Бродоградилиштата во Сплит, Риека и Пула биле симбол на југословенската индустриска гордост. Тие произведувале патнички, товарни и специјални бродови за извоз во САД, Западна Европа и земјите од Блискиот Исток.

Во поединечни бродоградилишта работеле и до 30.000 луѓе, а поседувале докови, монтажни хали и машински постројки.
Крахот настапил кон крајот на 1980-тите и почетокот на 1990-тите поради високите трошоци на производство, застарената технологија и конкуренцијата од Азија.
Загрепската компанија „Раде Кончар“ била лидер во производството на електрични уреди, трансформатори и индустриска опрема.
Со 10.000 до 15.000 вработени, поседувала истражувачки центри и широка дистрибутивна мрежа.
Нејзините производи се извезувале низ цела Европа, во Советскиот Сојуз и на Блискиот Исток.

Падот на компанијата настапил со отворањето на пазарот во деведесеттите години и неуспешната приватизација, која не успеала да го задржи поранешниот обем на работење.
Сараевскиот гигант Енергоинвест бил еден од најголемите извозници и инженерски изведувачи во Африка, на Блискиот Исток и во Советскиот Сојуз.
Вработувал до 25.000 работници и се занимавал со изградба на енергетски и инфраструктурни проекти.

Воениот конфликт во Босна и Херцеговина (1992–1995) ги уништил производствените погони и пазарите, што довело до расцепување на компанијата на помали делови.
Индустријата на машини и трактори (ИМТ) од Белград била гордоста на земјоделскиот сектор.
Произведувала трактори, земјоделски машини и опрема, а вработувала и до 15.000 луѓе.
ИМТ со децении бил синоним за сигурност и извоз, но со текот на времето го уништиле застарената технологија, неефикасното управување и неуспешната приватизација за време на 2000-тите години.
Загрепската Првомајска била позната по производството на конфекција, одела и униформи кои се извезувале во Западна Европа и САД.
Во текот на седумдесеттите и осумдесеттите години, вработувала помеѓу 15.000 и 20.000 работници, а имала и сопствени дизајнерски студија и продажни салони.

Отворањето на пазарот и поевтината азијска конкуренција во деведесеттите довеле до нејзино ослабување и конечно згаснување.
Иако овие индустриски гиганти исчезнаа, нивните имиња и понатаму будат носталгија за времето кога индустриското производство беше столб на југословенската економија, а фабриките беа симбол на сила, гордост и заедништво на една земја која повеќе не постои.